تمنای موهوم

اینک منم ، سرشار از تو

می آیم ، می آیم ، باز می آیم

بر تار و پودت همچو گرده ی گل

                                        پهن میشوم

مرا ببوی

عطرآگین از سحرگهی نمناک می آیم

ببین خیسم ،  مرا لمس کن

                                    از میان شبنمها گذشته ام

                                                                     وخیس و پر طراوت به سویت باز می آیم

تن پوشم نرم و سپید از گلهای اقاقی

سایه ام هدیه ی نیلوفر آبیست

وچهره ام را از میان گلها عبورانده ام

                               به تو مینگرم ، با چشمانی که لبالب از شب است

                               شکوه عشق را از شب پذیرا باش

سراسر از توام

آرام و شاد

دور از تو چون وهمی ایستاده ام

من احاطه شده از نسیم

همچون تمنایی موهوم

مینگرم به تو

از آن دورها به تو

                     دستهایم را بگیر

                                          و مرا که رویا هستم

                                                                      حقیقت بخش.